ПАЙҒАМБАР ( с. а. в.) ЎРГАТГАН СЎЗ
Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм
Бир танишим шундай ҳикоя қилади: “Бундан бир неча йил илгари Рамазон ойида хорижий мамлакатга сафар қилишимга тўғри келди. Сафардалигимда рўза тутишни бошқа кунларга кечиктиришим мумкин бўлсада, рўза тутишни давом эттиришни маъқул кўрдим.
Меҳмонхонада сахарлик қилиб, рўза тутдим. Сафардаги ишларим бажариладиган манзилга бориб, у ерда ишларимни битказдим. Сўнгра ифторлик қилишни мўлжаллаб меҳмонхонага қараб йўл олдим. Меҳмонхонага яқин жойдаги йўл ёқасида турган йигитлардан бири менга “тўхта” дегандай ишора қилди. Мен унинг ишорасига кўра тўхтадим. У менга яқин келиб қаердан эканлигимни сўради. Мен унга қаердан эканлигимни айтдим. У эса бир оз пул кераклигини, пул бўлса қарз бериб туришимни сўради. Мен бу ерда мусофир эканлигимни ва ортиқча пулим йўқлигини айтдим. Шунда у қўполлик билан куйлагим ёқасидан ушлаб:
-Пулни чиқар!- деди.
Мен негадир унинг бу қўпол муомиласидан ҳеч қандай безовта ҳолга тушмадим. Аксинча, уни олдида ўзимни бемалол тутардим. Шу тобда миямдан Пайғамбар (с.а.в.) қуйидаги ҳадислари ўта бошлади: “Рўза (дўзах ўтидан асровчи) қалқондир. Рўза тутган киши ёмон сўзлар айтмасин. Қўполлик қилмасин. Бирор киши у билан уришса ёки ҳақорат қилса, икки марта “Мен рўзадорман” десин ” ( Имом Бухорий ривояти).
Бу ҳадис-шарифни эслашим билан Пайғамбар (с.а.в.)нинг ўргатган сўзларини айтиш хаёлимга келди. Ва қўпол муомила қилаётган кишига хотиржам ҳолда икки марта:
- Мен рўзадорман –дедим.
У йигит бу сўзни эшитганидан сўнг, ҳолатида қандайдир ўзгариш рўй берди. Ва у ўзидан-ўзи ёқамдаги қўлларини бўшаштириб туширди ва:
- Бор кетавер!- деди.
Мен ифторликка учун шошилар эканман, Пайғамбар (с.а.в.)нинг ўгитларини билиш ва унга амал қилиш қанчалик даражада муҳим эканлигини янада яққолроқ ҳис қила бошладим”.
Р. Акбаров